Een plek om thuis te komen

Een aantal jaren geleden had ik een droom. Ik was zeventien en helemaal verdwaald in de wereld en in mezelf. … Meer

Niet mijn verantwoordelijkheid

“Je moet je herpakken”, “je mag je zo niet laten gaan”, “je moet leren relativeren”, “je moet gewoon verdergaan met … Meer

Nougat was zijn naam. De koppige, bijtgrage haflinger die mijn hart had gestolen. We ontmoetten elkaar in maart. Ik stond … Meer

Het is net als twee gebroken benen. Dat zei de psychiater. Het is lastig, het is pijnlijk en je moet … Meer

Ik was drieëntwintig jaar. Mijn strijd duurde al negen jaar en ik zag nog steeds geen einde. Ik had obstakels … Meer

Het is avond. Je legt je gsm aan de kant, maakt jezelf een tas thee en nestelt je in de … Meer

De wanden zijn wit en de psychiaters verdacht vriendelijk. Ik lig op mijn kamer met trillende handen, zware armen en … Meer

Sommige mensen beginnen ’s ochtends op vier. Anderen op vijf of meer. De meeste mensen beginnen ’s ochtends op nul. … Meer

Al enkele weken keek ik er met gemengde gevoelens naar uit: de lezingen. Via mijn vroegere middelbare school had ik … Meer

Net zoals racisme nog steeds de wereld niet uit is en LGBTQ-haat nog steeds een realiteit is, zo zijn de … Meer